Δάσκαλε να είσαι αυστηρός...εγώ έχασα το παιχνίδι

Μα είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι ο δάσκαλος μπορεί να είναι αποτελεσματικός με την αυστηρότητα(;) όταν ο γονέας “έχει χάσει το παιχνίδι”!

Όλα ξεκινούν από το σπίτι, εκεί θα πεισθεί ο μικρός μαθητής, το μικρό παιδί το καλό και το κακό. Εκεί, παρατηρώντας τον γονέα θα μάθει. Θα μάθει να μελετά αν βλέπει το γονέα να κάνει το ίδιο, θα μάθει να προσπαθεί αν προσπαθεί και ο γονέας, θα μάθει να παρακολουθεί τηλεόραση με τις ώρες, αν το ίδιο κάνει η μητέρα,...
Και θα μάθει γενικά από τις συμπεριφορές των γονέων. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε από το παιδί μας να μελετά και εμείς δίπλα να παρακολουθούμε με τις ώρες τηλεόραση!
Υπάρχουν γονείς που απαντούν: «Και τι να κάνω;».

Τους αναφέρεις ότι πρέπει να «υποφέρεις» δίπλα του, διαβάζοντας μία εφημερίδα, ένα βιβλίο και απαντούν: «Δεν μου αρέσει το διάβασμα!».
Ζητάμε από τα παιδιά μας να μελετούν κι εμείς πεταγόμαστε στη γειτονιά για «κοινωνική κριτική»! Όλα αυτά είναι λάθη. Υπάρχουν τρόποι να πείσουμε τα παιδιά μας, αρκεί να τους δείξουμε το σωστό, με υπομονή και επιμονή.
Και να ξέρουμε: όσο αυστηρός και αν είναι ο δάσκαλος, λίγα θα καταφέρει, αν ο γονέας δεν είναι δίπλα στο παιδί του.