Μύθοι και πραγματικότητες

Μέχρι πριν λίγα χρόνια κοινωνικοί λόγοι ήταν η αιτία που καλλιεργείτο ο μύθος πως η μη εναλλαγή δασκάλων κατά τη διάρκεια της σχολικής ζωής του παιδιού στο δημοτικό ήταν εκπαιδευτικά ορθόν. Ήταν μεγάλη η αγωνία των γονέων μήπως το παιδί είχε διαφορετικό δάσκαλο κατά τη νέα σχολική χρονιά!. «Τον έχει συνηθίσει»- έλεγαν- και πίστευαν ότι αυτό, το να έχει δηλαδή τον ίδιο δάσκαλο κάθε χρόνο βοηθούσε στη μάθηση.


Αποτέλεσμα? Στην πλειοψηφία τους οι μαθητές αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες προσαρμογής στα πρώτα τους βήματα στο γυμνάσιο. Κάτι που συναντιέται και σήμερα με μαθητές απόφοιτους μονοθέσιων η διθέσιων σχολείων.

Η σύγχρονη αντίληψη καλεί όχι μόνο την εναλλαγή δασκάλων κάθε χρόνο αλλά και τη συμμετοχή περισσότερων από έναν σε κάθε τάξη κατά τη διάρκεια της ίδιας σχολικής χρονιάς.

Στο ‘’Γλωσσικό Εργαστήρι’’ είμαστε περήφανοι που από το ξεκίνημά μας, εδώ και 20 χρόνια- ακολουθήσαμε αυτό το μοντέλο οργάνωσης- 2 τουλάχιστον καθηγητές σε κάθε τμήμα και εναλλαγή καθηγητών. Καθηγητές έμπειροι, πτυχιούχοι ξένων πανεπιστημίων.

Είναι ένα μοντέλο που τώρα , σιγά-σιγά , αρχίζει να εφαρμόζεται και στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ο μαθητής έχει την ευκαιρία να διδαχθεί με διαφορετικούς τρόπους διδασκαλίας, να κρίνει, να συγκρίνει. Μαθαίνει από νωρίς να προσαρμόζεται σε διαφορετικές μεθόδους , όπλα βασικά για την συνέχεια της ζωής του.

ΑΝ...

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Μαθαίνει να καυγαδίζει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία: Μαθαίνει να είναι ντροπαλό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη ντροπή: Μαθαίνει να είναι ένοχο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Μαθαίνει να είναι υπομονετικό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο: Μαθαίνει να εκτιμά
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη: Μαθαίνει να είναι δίκαιο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια: Μαθαίνει να πιστεύει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία: Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία: Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο

RUSSEL

ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΑ

"Ο πραγματικός σκοταδισμός δεν λειτουργεί εμποδίζοντας τη διάδοση αυτού που είναι αληθινό, καθαρό και χρήσιμο, αλλά κυκλοφορώντας και αναδεικνύοντας το ψευδές και το ασήμαντο".
Γκαίτε.

Λάθη που πληγώνουν!

Λάθη που πληγώνουν!

Μερικοί γονείς – ευτυχώς λίγοι –δηλητηριάζουν τις ψυχούλες των παιδιών τους κατακρίνοντας τους δασκάλους, παρουσία τους. Είναι ένα φαινόμενο πράγματι πολύ λυπηρό. Σε αυτή τη περίπτωση ο μαθητής επιστρέφει στην αίθουσα και νοιώθει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Βλέπει τον δάσκαλο αφ’ υψηλού, όχι σαν κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς τον απαραίτητο σεβασμό. Δημιουργείται μία σχέση που μόνο αρνητικά αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα μπορεί να φέρει.

Θυμάμαι τους γονείς μου να μου απαντούν στα παράπονά μου για το δάσκαλό μου:
«ότι πει ο δάσκαλος, αυτός ξέρει».

Ο γονέας μαζί με τους δασκάλους και μετά από συζήτηση μπορούν να βρουν τις λύσεις σε τυχόν προβλήματα. Μη ξεχνάμε ότι και ο εκπαιδευτικός είναι άνθρωπος, λάθη γίνονται και υπάρχει περίπτωση να του έχουν διαφύγει κάποια γεγονότα τα οποία ο μαθητής μεταφέρει στο σπίτι.
Η καλή συνεργασία γονέων-δασκάλων και η ενημέρωση του εκπαιδευτικού για τις σκέψεις του παιδιού, μόνο θετικά αποτελέσματα μπορούν να φέρουν.

Δάσκαλε να είσαι αυστηρός...εγώ έχασα το παιχνίδι

Μα είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι ο δάσκαλος μπορεί να είναι αποτελεσματικός με την αυστηρότητα(;) όταν ο γονέας “έχει χάσει το παιχνίδι”!

Όλα ξεκινούν από το σπίτι, εκεί θα πεισθεί ο μικρός μαθητής, το μικρό παιδί το καλό και το κακό. Εκεί, παρατηρώντας τον γονέα θα μάθει. Θα μάθει να μελετά αν βλέπει το γονέα να κάνει το ίδιο, θα μάθει να προσπαθεί αν προσπαθεί και ο γονέας, θα μάθει να παρακολουθεί τηλεόραση με τις ώρες, αν το ίδιο κάνει η μητέρα,...
Και θα μάθει γενικά από τις συμπεριφορές των γονέων. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε από το παιδί μας να μελετά και εμείς δίπλα να παρακολουθούμε με τις ώρες τηλεόραση!
Υπάρχουν γονείς που απαντούν: «Και τι να κάνω;».

Τους αναφέρεις ότι πρέπει να «υποφέρεις» δίπλα του, διαβάζοντας μία εφημερίδα, ένα βιβλίο και απαντούν: «Δεν μου αρέσει το διάβασμα!».
Ζητάμε από τα παιδιά μας να μελετούν κι εμείς πεταγόμαστε στη γειτονιά για «κοινωνική κριτική»! Όλα αυτά είναι λάθη. Υπάρχουν τρόποι να πείσουμε τα παιδιά μας, αρκεί να τους δείξουμε το σωστό, με υπομονή και επιμονή.
Και να ξέρουμε: όσο αυστηρός και αν είναι ο δάσκαλος, λίγα θα καταφέρει, αν ο γονέας δεν είναι δίπλα στο παιδί του.

ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

Τα παλιά τα χρόνια, οι γονείς, διαισθανόμενοι την «αμάθειά» τους προσπαθούσαν να πείσουν τα παιδιά τους ότι ο δάσκαλός τους είναι αυτός που θα τους λύσει τα προβλήματα της μάθησης. Έτσι, οι δάσκαλοι, τα περασμένα χρόνια ήταν κάτι το «ιερό» στο χωριό, όλοι τον σεβόντουσαν, ταινίες γυρίστηκαν γι’αυτόν. Οι «αμαθείς» γονείς ήσαν αρκετά έξυπνοι, μέσα στην αμάθειά τους, να διδάξουν τα παιδιά τους να έχουν σαν πρότυπο το δάσκαλό τους.

Σήμερα οι ημιμαθείς γονείς, οι οποίοι με τον άλφα η βήτα τρόπο τελείωσαν ένα λύκειο, ξαφνικά έμαθαν τα πάντα και ο δάσκαλος "αναγκάζεται" να ντρέπεται να αναφέρει το επάγγελμά του! Μπροστά στα παιδιά τους είναι έτοιμοι να μιλήσουν υποτιμητικά γι’αυτόν που μοχθεί να διδάξει, είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν το δάσκαλο. Στα μάτια των παιδιών ο δάσκαλος είναι ένα τίποτα. Κατάντια της κοινωνίας. Φυσικά είναι ένα γενικό πρόβλημα αυτό της παντογνωσίας και είναι χαρακτηριστικό της ημιμάθειας που διακρίνει την ελληνική κοινωνία. Είμαστε έτοιμοι να αντικαταστήσουμε το γιατρό, το δικηγόρο, τον αγρότη, .... .

Πράγματι είναι ένα λυπηρό φαινόμενο αυτό. Είναι λυπηρό να ακούς μαθητές, μεταφέροντας τα λόγια των γονέων τους, να μιλούν τόσο απαξιωτικά για το σύνολο των δασκάλων τους. Πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε αυτό που είμαστε μέσα στο σύνολο και να είμαστε έτοιμοι να παίξουμε το ρόλο που έχουμε μέσα στο χώρο μας. Δεν είναι κακό, κακό είναι ο δάσκαλος να γίνεται γιατρός, ο γιατρός αγρότης, ο αγρότης δάσκαλος,... .

Γνώση ή Πτυχίο;

Ζούμε στην εποχή της παραπληροφόρησης και του καταιγισμού μηνυμάτων. Βομβαρδιζόμαστε από μηνύματα σε όλους τους τομείς και νοιώθουμε αδύναμοι να διακρίνουμε την αλήθεια από το ψέμα. Από αυτό το τοπίο δεν θα μπορούσε να απουσιάσει ο τομέας της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης. Γιατί άλλωστε; Τμήμα της κοινωνίας μας κι αυτό.

Έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο λόγω της εμπορευματοποίησης των πάντων. Όλα είναι επιτρεπτά στο βωμό του κέρδους. Έχει κατακλυστεί ο χώρος μας από πτυχία τα οποία χορηγούνται από «πανεπιστημιακά» και πανεπιστημιακά ιδρύματα με σκοπό την πιστοποίηση της γνώσης της γλώσσας. Οι γονείς και οι μαθητές έχουν αναγάγει την απόκτηση αυτού του πτυχίου σε αυτοσκοπό, αφήνοντας το πραγματικό στόχο, που θα έπρεπε να είναι η γνώση, σε δεύτερο ρόλο.

Πολλά ιδρύματα, με σκοπό την προσέλκυση υποψηφίων, ανακοινώνουν ότι χορηγούν πτυχία τα οποία αποκτώνται όλο και με λιγότερη προσπάθεια. Χαρακτηριστική περίπτωση αλυσίδας Κέντρου Ξένων Γλωσσών το οποίο αφαιρεί το προφορικό κομμάτι της εξέτασης. Οι γονείς, κυριευμένοι από το άγχος της απόκτησης του ποθητού «χαρτιού», τρέχουν να δηλώσουν το παιδί τους να συμμετέχει σε ότι βρεθεί μπροστά τους και φαίνεται εύκολο. Η γνώση πάει περίπατο! Ποιος νοιάζεται αν το παιδί του έχει τις γνώσεις! Το χαρτί να πάρουμε. Αργότερα όμως... ποιος το σκέφτεται το μετά;

Υπάρχει λύση σε όλα αυτά;

Φυσικά. Να στοχεύσουμε στη γνώση και όχι στο πτυχίο. Ο γονέας που θα νοιαστεί για τη γνώση και πώς το παιδί του θα την αποκτήσει, δεν θα έχει το άγχος της απόκτησης του «χαρτιού» γιατί αυτό θα έρθει σαν φυσιολογικό αποτέλεσμα μιας κουραστικής αλλά αποτελεσματικής προσπάθειας.

Δεν πρέπει να είναι ο στόχος μας το πτυχίο αλλά η απόκτηση της γνώσης. Το πτυχίο θα έρθει σαν επιβράβευση αυτής της προσπάθειας. Πρέπει να σταματήσουμε όλοι μας, καθηγητές γονείς και μαθητές το κυνήγι της εύκολης λύσης. Η σωστή επιλογή είναι το ζητούμενο. Γιατί στο τέλος όλοι κρινόμαστε. Χρειάζεται έρευνα για να μπορέσουμε να αποφύγουμε την παραπλάνηση. Το εύκολο και το γρήγορο δεν είναι πάντα το σωστό ή το καλό.

Εμείς από τη μεριά μας είμαστε έτοιμοι να σας βοηθήσουμε και να απαντήσουμε σε όλα σας τα ερωτήματα.

Μαμά, φοβάμαι το δάσκαλο!

"Ο φόβος είναι πραγματικός για τα παιδιά. Αρκεί οι γονείς να τους δώσουμε τη δυνατότητα να παλέψουν μαζί του και να τον νικήσουν". Δρ. Γιαν-Ούβε Ρόγκε

‘‘Το παιδί το μαθαίνουμε να αντιμετωπίζει τις φοβίες του. Δεν γίνεται (τις περισσότερες φορές να εξαλείψουμε τις αιτίες που δημιουργούν το φόβο’’.

Στέφαν Λάιντιχ (Stefan Leidig)ψυχολόγος

Στην παιδική ηλικία, πολλά παιδιά έχουν δυσκολία ν' αποχωριστούν τους γονείς τους και τη σιγουριά και ασφάλεια του σπιτιού τους. Αυτό το άγχος του παιδιού επιτείνεται από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός, όπως για παράδειγμα ότι θεωρεί κάποιον δάσκαλο κακό ή αυστηρό ή κάποιον συμμαθητή ιδιαίτερα εχθρικό.

Το παιδί φοβάται να κολυμπήσει αλλά οι γονείς το βοηθούν να αποβάλλει αυτό το φόβο. Το παιδί φοβάται να κάνει ποδήλατο αλλά οι γονείς το βοηθούν να μη φοβάται. Το παιδί φοβάται να πάει σχολείο αλλά ο γονέας το βοηθά να πιστέψει στον εαυτό του. Έτσι βοηθάμε και το παιδί να ξεπεράσει το φόβο του για συγκεκριμένους δασκάλους.

Πώς ο γονέας μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα;
Με πολύ κουβέντα με το παιδί και οπωσδήποτε πρέπει να υπάρξει ενημέρωση του δασκάλου για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα μαζί. Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι ο κάθε δάσκαλος είναι εκεί για να το βοηθήσει, ότι είναι φίλος του και όχι εχθρός του. Πολλοί γονείς φυσικά κάνουν το λάθος να παρουσιάζουν το δάσκαλο σαν μπαμπούλα με εκδηλώσεις του τύπου: «θα το πώ στον δάσκαλό σου» ή «θα σε τιμωρήσει ο δάσκαλος». Είναι αποστολή του γονέα να μπορέσει το παιδί να δει το δάσκαλο σαν φίλο και να επιμείνει σε αυτό. Ο κάθε μαθητής θα γνωρίσει μέσα στα μαθητικά του χρόνια πολλούς δασκάλους. Είναι λογικό άλλους να τους συμπαθήσει περισσότερο από κάποιους άλλους και ίσως μερικούς ακόμη και να τους αντιπαθήσει. Έτσι συμβαίνει στη ζωή. Ο μαθητής όμως θα πρέπει να έχει μάθει από το σπίτι ότι ο κάθε δάσκαλος είναι πηγή γνώσης για τον ίδιο και για την μετέπειτα ζωή του. Θα πρέπει να μάθει να κρίνει και μέσα από αυτή τη διαδικασία να γίνεται και ο ίδιος καλύτερος. Ποτέ όμως δεν πρέπει να απορρίπτει τον δάσκαλό του, ο οποίος στα μάτια του θα πρέπει να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Όπως ο δάσκαλος, έτσι και οι γονείς θα πρέπει να ξέρουν την αποστολή τους. Ο δάσκαλος δεν μπορεί να αντικαταστήσει το γονέα, αλλά και ο γονέας δεν μπορεί να πάρει τη θέση του δασκάλου.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ-ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ-

Πως προσδοκώ ο σημερινός δάσκαλος να είναι διαφορετικός από το υπόλοιπο της κοινωνίας μας;

Παρακολουθεί το παιδί του μαθήματα σε φροντιστήριο για 4 χρόνια, άριστος μαθητής, όλα καλά και ωραία, όλοι ευτυχισμένοι. Το 5ο έτος, για να μην τρέχει πέρα δώθε(!), αποφασίζει να "προσλάβει" μία δασκαλίτσα με proficiency για να κάνει μαθήματα στο σπίτι. Σε λίγα χρόνια θα γυρίζει πίσω με τα μούτρα εκεί κάτω.

Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Ο δάσκαλος αυτός, ο οποίος αύριο θα είναι δάσκαλος και του δικού μου παιδιού, εξαφανίστηκε, χωρίς να πεί ένα ευχαριστώ, ένα αντίο, κάτι βρε παιδί μου... . Το παιδί του με βλέπει στο δρόμο, θυμάται τι τους έλεγα για συμπεριφορές γονέων και πως πρέπει να είναι πάνω απ' όλα σωστοί πολίτες, τους ανέφερα παραδείγματα άσχημων συμπεριφορών γονέων, και ρίχνει τα μάτια του χαμηλά, βλέποντας μέσα από αυτά τα παραδείγματα, τη συμπεριφορά του δικού του γονιού! "γειά σας κύριε Λάμπη", μου λέει όλο παράπονο.

Είμαι όμως σίγουρος ότι σαν γονέας αυτός θα είναι πολύ καλύτερος από τον δικό του πατέρα!
Πως μπορεί να γίνει αυτή η κοινωνία καλύτερη όταν "σπουδαγμένος άνθρωπος" μαθαίνει στο παιδί του τέτοιες συμπεριφορές; Και δεν μιλάω για συμπεριφορά μέσα στο σχολείο! ("τόσα παίρνω, τόσα κάνω"!) Μιλάω για συμπεριφορά γονέα προς παιδί! Σκεφτείτε τί μπορεί αυτός ο κύριος να διδάξει τα "ξένα" παιδιά, τι συμπεριφορές!

ΛΑΜΠΗΣ

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ!!! ΤΡΕΞΤΕ!

Δωρεάν διαμονή, γεύμα ... και επιχορήγηση τουλάχιστον 3000 € για τα μικροέξοδά σας! Προλάβετε, η προσφορά ισχύει μέχρι 16 Σεπτέμβρη! (Τα 3000 €υρόπουλα-minimum- δίνονται από τις τράπεζες οι οποίες θα παραμείνουν ανοικτές για αυτό το λόγο μέχρι τη δύση του ηλίου, κυριακή 16-9-2007)

CHECK OUT: 16-9-2007 με το κλείσιμο της κάλπης!